Το τοπωνύμιο Ξηρολίβαδο προφανώς οφείλεται στην εικόνα που παρουσιάζει το λιβάδι σε θερινές ημέρες μετά από μακρά περίοδο ανομβρίας όπου το χορτάρι του ξεραίνεται. Το μεγαλύτερο ωστόσο διάστημα του χρόνου το λιβάδι είναι καταπράσινο και αποτελεί χάρμα οφθαλμών. Ως Ξηρολίβαδο προσδιορίζονταν παλαιότερα όχι μόνο το χωριό αλλά και το περιβάλλον οροπέδιο καθώς και η γύρο ορεινή περιοχή. Ο γνωστός περιηγητής F.Pouqueville, που πέρασε από το τότε κατεστραμμένο χωριό το 1806, στην περιγραφή του κάνει λόγο για το “όρος Ξηρολίβαδο” με τον ακόλουθο τρόπο:

“Μια κοιλάδα εκτάσεως τεσσάρων λευγών κατοικημένη από Τούρκους κονιάρηδες απλώνεται από το Ντεντελέρ ως το όρος Ξηρολίβαδο στους πρόποδες του οποίου συναντάμε τα ερείπια ενός μεγάλου χωριού που βρισκόταν στην είσοδο μιας δασωμένης και πολύ στενής κλεισούρας, μήκους τριών τετάρτων της λεύγας, η οποία καταλήγει στη Βέροια, μια πόλη θεωρούμενη ως η αρχαία ομώνυμη πολιτεία”.